شهرستان دزفول

شهرستان دزفول شهرستان دزفول بامساحت 4762کیلومتر مربع شمالی ترین شهر استان خوزستان محسوب می شود که از سمت شمال به به استان لرستان و از شرق به شهرستان مسجد سلیمان و استان چهارمحال بختیاری و از شمال غربی به شهرستان اندیمشک واز جنوب به شهرستان شوشتر واهواز و از سمت غرب به شهرستان شوش دانیال محدود می گردد.ارتفاع شهرستان دزفول از سطح دریا143 متر می باشد،آب و هوای دزفول صحرایی بوده ودارای تابستان های گرم و زمستان های معتدل است.ناحیه شمالی دزفول کوهستانی و وناحیه مرکزی و جنوب آن دشت می باشد و مرتفع ترین قله های کوههای شمالی دزفول قله کرناس به ارتفاع 2550متر وقله کوه سالن به ارتفاع 2464 متر است.جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال 1381 معادل386424 نفر است. رودخانه دز که از بزرگترین رودخانه های استان وکشور است در این شهرستان جاری است و مهمترین تأمین کننده آب مصرفی کشاورزی،صنعتی وخانگی می باشد.محصولات عمده کشاورزی این استان عبارتند از:گندم،جو،ذرت،صیفی جات ،سبزیجات،چغندرقند ومرکبات که بخش عمده ای از آنها به خارج از کشور صادر می شود.برای بهره برداری از آب رودخانه دز سد چند منظوره دز احداث گشته است که از نظر تنظیم آب رودخانه دز،کنترل سیلاب و تولید نیرو وتأمین آب مورد نیاز120هزار هکتار از اراضی دزفول وشهرستان شوش را تحت پوشش قرار می دهد... 

لطفا برای مشاهده مطلب به ادامه مطلب بروید...

شهر دزفول دزفول مرکز شهرستان دزفول است که حدود 50 کیلومتر مربع وسعت دارد و براساس سرشماری سال 1379 جمعیت آن 266629 نفر است.شهرداری این شهر در سال 1299 خورشیدی تأسیس گردید.برخی آثارکشف شده در این شهر متعلق به دوران قبل از میلاد می باشند که بازگو کننده قدمت دیرین این شهر هستند. این شهر با مرکز استان 151کیلومتر وبا تهران 717کیلومتر فاصله دارد.درجه حرارت این شهر بین3درجه در زمستان و49درجه در تابستان متغیر است. سابقه تاریخی دزفول در زمان ساسانیان(224-652میلادی)پلی بررودخانه دز جهت ارتباط بین شهر جندی شاپور و شهر شوشتر ساخته شد که نامهای دز پل،دژ پل و دزفول مشتق از آن است.این شهر تا اوایل قرن13هجری به نام اندامیش روناش نیز خوانده می شد که هنوز خرابه هایی به همین نام در سمت راست رود دز واقع است.این شهر در روی تپه ای به ارتفاع 210متر از رودخانه بنا شده است واهالی شهر بواسطه گرمای زیاد فصل تابستان،در عمق زمین خانه هایشان،سردابهایی حفر کرده اند که خنکی وآسایش آنها را تأمین می کند. شهر باستانی و دانشگاه جندی شاپور بقایای شهر باستانی جندی شاپور در 10کیلومتری دزفول در محدوده روستای شاه آباد در سمت راست جاده دزفول به شوشتر واقع است.روایت است بانی این شهر شاپور اول ساسانی(241-272 میلادی)بوده است و شیوه شهر سازی آن بر طرف مستطیلی استوار بود که با وضع طبیعی زمین نیز هماهنگی داشت.طرف شهر سازی شهر جندی شاپور شباهت به طرف اردوگاههای رومی داشت و گویند چون شاپور بر والرین امپراطور روم چیره شد دستور داد اسیران رومی شهری را برای سکونت او بسازند کهاین شهر همان جندی شاپور است؛این شهر باستانی بنا به نوشته لسترنج در8فرسنگی شمال باختری شوشتر بر سر راه دزفول به خرابه هایی که امروزه به آن شاه آباد می گویند دیده می شود واین محل به نوشته علی سامی در کتاب تمدن ساسانی از این شهر و دانشگاه معروف ساسانی،جندی شاپور(گندی شاپور)اینک آثاری بجا نمانده و به زحمت بقایای مختصری از خرابه های آن در18کیلومتری جنوب شرقی دزفول و 50کیلومتری شمال غربی شوشتر مشاهده می شود. آیین مانی در جندی شاپور رواج داشته است،شهر جندی شاپور رفته رفته یک مرکز فرهنگی و علمی وپزشکی بزرگی شد؛پزشکان نام آور وپرآوازه ای چون سرجیس رأس العین سریانی و اصطفان ادوسی تری بونوس ازجمله پزشکان جندی شاپور بوده اند. جندی شاپور بزرگترین مرکز آموزش پزشکی،فلسفه ونجوم روزگار ساسانیان بوده؛آورده اند که دانشگاه جندی شاپور نخستین دانشگاه دنیا بود که رشته های مختلف پزشکی در آن تدریس می شد. بارون دوبد در سر راه خود از شوشتر به دزفول با دیدن بقایای شهر باستانی جندی شاپور در روستای شاه آباد(اسلام آباد فعلی)در توصیف آن می نویسد((...ایرانی ها بنای این شهر را به دقیانوس(امپراطور روم که در سال 201میلادی در سرزمین کنونی ایتالیا زاده شد نسبت داده اند.وی به مسیحیان ظلم وستم بسیاری نمود.هفت تن از این مسیحیان به همراه سگ خود به غاری پناه بردند)و قصه هفت خفته(اصحاب کهف)را که ظاهراً سراسر خاور میانه رایج است،به وی مربوط می دانند))وی همچنین می نویسد((شاه آباد همان جندی شاپور است که به دست شاپور فرزند اردشیر بابکان ساخته شده است و شاپور ذولاکتاف آن را توسعه داده است .چه بسا اینجا مکان دلخواهی برای تحقیقات باستان شناسی باشد...احمالاً این شهر وسعت زیادی داشته است.جرزهای شکسته سنگی و آجری اینجا و آنجا دیده می شود و آجرهای قرمز و سفال در حوالی دشت پراکنده بود خطی از خاکریزها و آثار قنات ها با تعدادی که هنوز موجود است،به اضافه امام زاده عبدالکاظم(ابوالقاسم)،تمام چیزهایی است که در جندی شاپور به چشم می خورد...گویی زارع زمین خویش خود را به ریشخند در محل شهری بر زمین می کشد که روزگاری سر مغرورش را بالا نگاه داشته بود)) پل قدیمی دزفول پل قدیمی دزفول بر پایه های متعلق به دوره ساسانیان(224-650میلادی)بنا شده است و نواحی شرقی و غربی شهر دزفول را به هم متصل می سازد.این پل در دوره های صفوی(650-1106قمری)و قاجار(1202-1340قمری)تعمیر شد.پل قدیمی دزفول 145 دهانه دارد که آرو رودخانه است.در بین هردو دهانه بزرگ یک طاقنمای کوچک وجود دارد که وسط پایه بزرگی قرار گرفته و بوسیله پلکانی به وسط بستر رود راه دارد.از نکات قابل توجه این پل آن است که هنوز هم عبور و مرور از روی آن صورت می گیرد. بقعه شیخ اسمعیل قصری بقعه اسمعیل قصری واقع در بازار قدیم از زمان صفویه باقی مانده و مناره شهر دزفول در گوشه غربی این بنا بوده و اثر آن اکنون مشهود است. مسجد جامع دزفول سبک معماری مسجد جامع دزفول به قرن سوم یا چهارم هجری(98...میلادی) تعلق دارد.اینمسجد در سال 1117خورشیدی تعمیر و مرمت شده است.ایوان شرقی مسجد از بناهای دوره صفویه است که به سال 1110قمری بنا گردیده است.سردر وگلدسته های این مسجد مربوط به سده ی 12 هجری قمری است.معماری این بنا از اصول معماری کاخ ایوان کرخه تقلید شده است. مقبره عبداله داعی سید عبداله داعی یکی از ادبای مجهول القدر دزفول بوده که 98 سال عمر داشته و در سال 1256 وفات یافته است از تألیفات او کتابی به نام نهایة الطلب و دیگر مجمع الاخیارودیوان اشعار اوست ودر آن زمان در دزفول ذوفنون محسوب بوده است.مقبره این عارف ربانی و دانشمند در محله کرناسیان واقع در سال 1315 ساعد السلطنه همدانی حاکم دزفول اطاق و بقعه آن را خراب و تجدید عمارت نموده است. آسیابهای رعنا در غرب شهر دزفول،در کنار رود دز در تمام عرض رودخانه آثار طاقهای متعدد رومی و دیوارهایی از سنگ وملات ساروج همراه با آثار یک بند قدیمی دیده می شود که در زبان مردم دزفول،این مجموعه تأسیسات آبی به آسیابهای رعنا معروف است.این آثار به بند رود بند نیز شهرت دارند.این اثر متعلق به دوره ساسانی است. بقعه سبزقبا به روایتی صاحب بقعه را برادر امام رضا(ع) می دانند ساختمان بقعه وگنبد آن از آثار دوره سلجوقی و تیموری(443-845 هجری قمری)می باشد. بقعه شاه رکن الدین بقعه سید علی فرزند سید بها الدین معروف به شاه رکن الدین در قسمت شرقی محله صحرا بدر دزفول واقع است.محله کنونی این بقعه حدود 3835متر مربع مساحت دارد.تاریخ ساخت این بقعه به دوره تیموریان (771-835 هجری قمری)تعلق دارد.آخرین تعمیر این بنا د سال 1355 خورشیدی انجام شد. بقعه مقوم بقعه مقوم در جنوب غربی شهر دزفول در جاده کوتیون،صفی آباد قرار دارد.این بنای آجری به معماری دوره سلجوقی واوائل دوران صفوی(650هجری قمری)تعلق دارد. بقعه شابولقاسم بقعه شابولقاسم در روستای شاه آباد در10 کیلومتری جاده دزفول به شوشتر واقع است.گنبد این بنا مضرس سفید می باشد.روایت شده است که روستای شاه آباد در عصر صفویه(650-1106هجری قمری) بنا گردیده و بقعه معروف به شابولقاسم،آرامگاه یعقوب لیث،سردار و نخستین شهریار ایرانی پس از حمله اعراب است. بقعه پیر روبند در محله روبند یا رودبند در شمال غربی شهر دزفول ودر ارتفاعی مشرف بر رودخانه،بقعه پیر روبند قرار دارد.گنبد این بنا مضرس و دارای 20سط است.تاریخ ساخت این بنا به دوره تیموریان(771-845 هجری قمری)تعلق دارد ولی مرمت آن مربوط به روزگار شاه عباس صفوی وبه سال1030هجری قمری است.بنای این بقعه را در زمان گورکانیان و به دستور امیر تیمور گورکانی نسبت داده اند ودر زمان شاه عباس اقدام به مرمت آن شده است.بقعه رود بند در تپه ای به ارتفاع 22 متر قرار گرفته است ودارای گنبد سفید مخروطی شکل به ارتفاع 18 متر می باشد. بقعه شاه خراسون(شاه خراسان) بقعه شاه خراسان در جنوب دزفول قرار دارد و قدمگاه یا مکان توقف یکی از معصومین(ع)یا اولاد ایشان بوده و کسی از ایشان در آنجا مدفون نیست.بنایی ساده و آجری با طاقی مربع شکل به ابعاد10/3×70/2 متر با پایه های آجری به عرض 120سانتی متر و سقفی آجری و مدور که بر روی هشت گوشوار بنا شده بر بالای سقف گنبد کلاه درویشی هشت ترک ساخته اند.تزئیناتی در داخل و خارج بنا دیده نمی شود ودر اتاق مربع شکل مقبره دو پنجره رو به شرق و یک مدخل به اتق سمت غربی وجود دارد که شکل مدخل و پنجره ها یکسان و یک اندازه می باشد. آبشار سوی به گفته های شاهدان و بازدید کنندگان آبشار سوی زیباترین وبلند ترین آبشار کشور می باشد.آرتفاع آبشار بیش از 80متر و پهنای آن به 50 متر می رسد.موقعیت آبشار:در 100کیلومتری شمال دزفول ودر بخش سردشت قرار گرفته است و همچنین این آبشار در فاصله 10 کیلومتری ایستگاه تله زنگ در مسیر راه آهن سراسری تهران جنوب واقع شده ودر حال حاضرراه ارتباطی آبشار به دلیل صعب العبور بودن راه کوهستانی از همین طریق است. رودخانه دز رود دز که نویسندگان یونانی آن را گهراتاس نامیده اند،در زمان آبادانی شهر جندی شاپور به سبب نزدیک بودن به آن رود جندی شاپور خوانده می شد و اکنون چون از پای دز روناش(قلعه دزفول) می گذرد به آب دزفول معروف است.سر چشمه این رود که از سر بند اراک و الیگودرز و دره های اشتران کوه است،در بند قیر به رودخانه کارون می ریزد.درازای این رود تا بند قیر 515 کیلومتر است.نام دیگر این رود سزار است. سایر آثار باستانی دزفول اطاق آقا میر،مسجد لب خندق،مسجد ملا علی شاه،آسیاب عباس آباد،بقعه پیر فراش،بقعه امیر حاضر،بقعه امام رضا دیمی،بقعه علی مالک،بقعه سید صبور،بقعه محمدبن جعفر و ... شهرستان دزفول شهرستان دزفول بامساحت 4762کیلومتر مربع شمالی ترین شهر استان خوزستان محسوب می شود که از سمت شمال به به استان لرستان و از شرق به شهرستان مسجد سلیمان و استان چهارمحال بختیاری و از شمال غربی به شهرستان اندیمشک واز جنوب به شهرستان شوشتر واهواز و از سمت غرب به شهرستان شوش دانیال محدود می گردد.ارتفاع شهرستان دزفول از سطح دریا143 متر می باشد،آب و هوای دزفول صحرایی بوده ودارای تابستان های گرم و زمستان های معتدل است.ناحیه شمالی دزفول کوهستانی و وناحیه مرکزی و جنوب آن دشت می باشد و مرتفع ترین قله های کوههای شمالی دزفول قله کرناس به ارتفاع 2550متر وقله کوه سالن به ارتفاع 2464 متر است.جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال 1381 معادل386424 نفر است. رودخانه دز که از بزرگترین رودخانه های استان وکشور است در این شهرستان جاری است و مهمترین تأمین کننده آب مصرفی کشاورزی،صنعتی وخانگی می باشد.محصولات عمده کشاورزی این استان عبارتند از:گندم،جو،ذرت،صیفی جات ،سبزیجات،چغندرقند ومرکبات که بخش عمده ای از آنها به خارج از کشور صادر می شود.برای بهره برداری از آب رودخانه دز سد چند منظوره دز احداث گشته است که از نظر تنظیم آب رودخانه دز،کنترل سیلاب و تولید نیرو وتأمین آب مورد نیاز120هزار هکتار از اراضی دزفول وشهرستان شوش را تحت پوشش قرار می دهد. شهر دزفول دزفول مرکز شهرستان دزفول است که حدود 50 کیلومتر مربع وسعت دارد و براساس سرشماری سال 1379 جمعیت آن 266629 نفر است.شهرداری این شهر در سال 1299 خورشیدی تأسیس گردید.برخی آثارکشف شده در این شهر متعلق به دوران قبل از میلاد می باشند که بازگو کننده قدمت دیرین این شهر هستند. این شهر با مرکز استان 151کیلومتر وبا تهران 717کیلومتر فاصله دارد.درجه حرارت این شهر بین3درجه در زمستان و49درجه در تابستان متغیر است. سابقه تاریخی دزفول در زمان ساسانیان(224-652میلادی)پلی بررودخانه دز جهت ارتباط بین شهر جندی شاپور و شهر شوشتر ساخته شد که نامهای دز پل،دژ پل و دزفول مشتق از آن است.این شهر تا اوایل قرن13هجری به نام اندامیش روناش نیز خوانده می شد که هنوز خرابه هایی به همین نام در سمت راست رود دز واقع است.این شهر در روی تپه ای به ارتفاع 210متر از رودخانه بنا شده است واهالی شهر بواسطه گرمای زیاد فصل تابستان،در عمق زمین خانه هایشان،سردابهایی حفر کرده اند که خنکی وآسایش آنها را تأمین می کند. شهر باستانی و دانشگاه جندی شاپور بقایای شهر باستانی جندی شاپور در 10کیلومتری دزفول در محدوده روستای شاه آباد در سمت راست جاده دزفول به شوشتر واقع است.روایت است بانی این شهر شاپور اول ساسانی(241-272 میلادی)بوده است و شیوه شهر سازی آن بر طرف مستطیلی استوار بود که با وضع طبیعی زمین نیز هماهنگی داشت.طرف شهر سازی شهر جندی شاپور شباهت به طرف اردوگاههای رومی داشت و گویند چون شاپور بر والرین امپراطور روم چیره شد دستور داد اسیران رومی شهری را برای سکونت او بسازند کهاین شهر همان جندی شاپور است؛این شهر باستانی بنا به نوشته لسترنج در8فرسنگی شمال باختری شوشتر بر سر راه دزفول به خرابه هایی که امروزه به آن شاه آباد می گویند دیده می شود واین محل به نوشته علی سامی در کتاب تمدن ساسانی از این شهر و دانشگاه معروف ساسانی،جندی شاپور(گندی شاپور)اینک آثاری بجا نمانده و به زحمت بقایای مختصری از خرابه های آن در18کیلومتری جنوب شرقی دزفول و 50کیلومتری شمال غربی شوشتر مشاهده می شود. آیین مانی در جندی شاپور رواج داشته است،شهر جندی شاپور رفته رفته یک مرکز فرهنگی و علمی وپزشکی بزرگی شد؛پزشکان نام آور وپرآوازه ای چون سرجیس رأس العین سریانی و اصطفان ادوسی تری بونوس ازجمله پزشکان جندی شاپور بوده اند. جندی شاپور بزرگترین مرکز آموزش پزشکی،فلسفه ونجوم روزگار ساسانیان بوده؛آورده اند که دانشگاه جندی شاپور نخستین دانشگاه دنیا بود که رشته های مختلف پزشکی در آن تدریس می شد. بارون دوبد در سر راه خود از شوشتر به دزفول با دیدن بقایای شهر باستانی جندی شاپور در روستای شاه آباد(اسلام آباد فعلی)در توصیف آن می نویسد((...ایرانی ها بنای این شهر را به دقیانوس(امپراطور روم که در سال 201میلادی در سرزمین کنونی ایتالیا زاده شد نسبت داده اند.وی به مسیحیان ظلم وستم بسیاری نمود.هفت تن از این مسیحیان به همراه سگ خود به غاری پناه بردند)و قصه هفت خفته(اصحاب کهف)را که ظاهراً سراسر خاور میانه رایج است،به وی مربوط می دانند))وی همچنین می نویسد((شاه آباد همان جندی شاپور است که به دست شاپور فرزند اردشیر بابکان ساخته شده است و شاپور ذولاکتاف آن را توسعه داده است .چه بسا اینجا مکان دلخواهی برای تحقیقات باستان شناسی باشد...احمالاً این شهر وسعت زیادی داشته است.جرزهای شکسته سنگی و آجری اینجا و آنجا دیده می شود و آجرهای قرمز و سفال در حوالی دشت پراکنده بود خطی از خاکریزها و آثار قنات ها با تعدادی که هنوز موجود است،به اضافه امام زاده عبدالکاظم(ابوالقاسم)،تمام چیزهایی است که در جندی شاپور به چشم می خورد...گویی زارع زمین خویش خود را به ریشخند در محل شهری بر زمین می کشد که روزگاری سر مغرورش را بالا نگاه داشته بود)) پل قدیمی دزفول پل قدیمی دزفول بر پایه های متعلق به دوره ساسانیان(224-650میلادی)بنا شده است و نواحی شرقی و غربی شهر دزفول را به هم متصل می سازد.این پل در دوره های صفوی(650-1106قمری)و قاجار(1202-1340قمری)تعمیر شد.پل قدیمی دزفول 145 دهانه دارد که آرو رودخانه است.در بین هردو دهانه بزرگ یک طاقنمای کوچک وجود دارد که وسط پایه بزرگی قرار گرفته و بوسیله پلکانی به وسط بستر رود راه دارد.از نکات قابل توجه این پل آن است که هنوز هم عبور و مرور از روی آن صورت می گیرد. بقعه شیخ اسمعیل قصری بقعه اسمعیل قصری واقع در بازار قدیم از زمان صفویه باقی مانده و مناره شهر دزفول در گوشه غربی این بنا بوده و اثر آن اکنون مشهود است. مسجد جامع دزفول سبک معماری مسجد جامع دزفول به قرن سوم یا چهارم هجری(98...میلادی) تعلق دارد.اینمسجد در سال 1117خورشیدی تعمیر و مرمت شده است.ایوان شرقی مسجد از بناهای دوره صفویه است که به سال 1110قمری بنا گردیده است.سردر وگلدسته های این مسجد مربوط به سده ی 12 هجری قمری است.معماری این بنا از اصول معماری کاخ ایوان کرخه تقلید شده است. مقبره عبداله داعی سید عبداله داعی یکی از ادبای مجهول القدر دزفول بوده که 98 سال عمر داشته و در سال 1256 وفات یافته است از تألیفات او کتابی به نام نهایة الطلب و دیگر مجمع الاخیارودیوان اشعار اوست ودر آن زمان در دزفول ذوفنون محسوب بوده است.مقبره این عارف ربانی و دانشمند در محله کرناسیان واقع در سال 1315 ساعد السلطنه همدانی حاکم دزفول اطاق و بقعه آن را خراب و تجدید عمارت نموده است. آسیابهای رعنا در غرب شهر دزفول،در کنار رود دز در تمام عرض رودخانه آثار طاقهای متعدد رومی و دیوارهایی از سنگ وملات ساروج همراه با آثار یک بند قدیمی دیده می شود که در زبان مردم دزفول،این مجموعه تأسیسات آبی به آسیابهای رعنا معروف است.این آثار به بند رود بند نیز شهرت دارند.این اثر متعلق به دوره ساسانی است. بقعه سبزقبا به روایتی صاحب بقعه را برادر امام رضا(ع) می دانند ساختمان بقعه وگنبد آن از آثار دوره سلجوقی و تیموری(443-845 هجری قمری)می باشد. بقعه شاه رکن الدین بقعه سید علی فرزند سید بها الدین معروف به شاه رکن الدین در قسمت شرقی محله صحرا بدر دزفول واقع است.محله کنونی این بقعه حدود 3835متر مربع مساحت دارد.تاریخ ساخت این بقعه به دوره تیموریان (771-835 هجری قمری)تعلق دارد.آخرین تعمیر این بنا د سال 1355 خورشیدی انجام شد. بقعه مقوم بقعه مقوم در جنوب غربی شهر دزفول در جاده کوتیون،صفی آباد قرار دارد.این بنای آجری به معماری دوره سلجوقی واوائل دوران صفوی(650هجری قمری)تعلق دارد. بقعه شابولقاسم بقعه شابولقاسم در روستای شاه آباد در10 کیلومتری جاده دزفول به شوشتر واقع است.گنبد این بنا مضرس سفید می باشد.روایت شده است که روستای شاه آباد در عصر صفویه(650-1106هجری قمری) بنا گردیده و بقعه معروف به شابولقاسم،آرامگاه یعقوب لیث،سردار و نخستین شهریار ایرانی پس از حمله اعراب است. بقعه پیر روبند در محله روبند یا رودبند در شمال غربی شهر دزفول ودر ارتفاعی مشرف بر رودخانه،بقعه پیر روبند قرار دارد.گنبد این بنا مضرس و دارای 20سط است.تاریخ ساخت این بنا به دوره تیموریان(771-845 هجری قمری)تعلق دارد ولی مرمت آن مربوط به روزگار شاه عباس صفوی وبه سال1030هجری قمری است.بنای این بقعه را در زمان گورکانیان و به دستور امیر تیمور گورکانی نسبت داده اند ودر زمان شاه عباس اقدام به مرمت آن شده است.بقعه رود بند در تپه ای به ارتفاع 22 متر قرار گرفته است ودارای گنبد سفید مخروطی شکل به ارتفاع 18 متر می باشد. بقعه شاه خراسون(شاه خراسان) بقعه شاه خراسان در جنوب دزفول قرار دارد و قدمگاه یا مکان توقف یکی از معصومین(ع)یا اولاد ایشان بوده و کسی از ایشان در آنجا مدفون نیست.بنایی ساده و آجری با طاقی مربع شکل به ابعاد10/3×70/2 متر با پایه های آجری به عرض 120سانتی متر و سقفی آجری و مدور که بر روی هشت گوشوار بنا شده بر بالای سقف گنبد کلاه درویشی هشت ترک ساخته اند.تزئیناتی در داخل و خارج بنا دیده نمی شود ودر اتاق مربع شکل مقبره دو پنجره رو به شرق و یک مدخل به اتق سمت غربی وجود دارد که شکل مدخل و پنجره ها یکسان و یک اندازه می باشد. آبشار سوی به گفته های شاهدان و بازدید کنندگان آبشار سوی زیباترین وبلند ترین آبشار کشور می باشد.آرتفاع آبشار بیش از 80متر و پهنای آن به 50 متر می رسد.موقعیت آبشار:در 100کیلومتری شمال دزفول ودر بخش سردشت قرار گرفته است و همچنین این آبشار در فاصله 10 کیلومتری ایستگاه تله زنگ در مسیر راه آهن سراسری تهران جنوب واقع شده ودر حال حاضرراه ارتباطی آبشار به دلیل صعب العبور بودن راه کوهستانی از همین طریق است. رودخانه دز رود دز که نویسندگان یونانی آن را گهراتاس نامیده اند،در زمان آبادانی شهر جندی شاپور به سبب نزدیک بودن به آن رود جندی شاپور خوانده می شد و اکنون چون از پای دز روناش(قلعه دزفول) می گذرد به آب دزفول معروف است.سر چشمه این رود که از سر بند اراک و الیگودرز و دره های اشتران کوه است،در بند قیر به رودخانه کارون می ریزد.درازای این رود تا بند قیر 515 کیلومتر است.نام دیگر این رود سزار است. سایر آثار باستانی دزفول اطاق آقا میر،مسجد لب خندق،مسجد ملا علی شاه،آسیاب عباس آباد،بقعه پیر فراش،بقعه امیر حاضر،بقعه امام رضا دیمی،بقعه علی مالک،بقعه سید صبور،بقعه محمدبن جعفر و ...